Polesie Zachodnie (Polesie Podlaskie, Polesie Lubelskie, Polesie Wołyńskie) to makroregion fizycznogeograficzny. Stanowi północno-zachodnią część Polesia (krainy, której przeważająca część leży na terytorium Ukrainy i Białorusi), w lewym dorzeczu Bugu.
Występowanie na powierzchni lub na małych głębokościach rozpoznanych margli wieku kredowego przyczyniło się do rozwoju na Polesiu Zachodnim zjawisk krasowych. Powstało jedyne w Polsce skupienie jezior pochodzenia krasowego lub termokrasowego na Równinie Łęczyńsko-Włodawskiej (największe jez. Uściwierz, in.: Łukcze, Bikcze, Krasne, najgłębsze – Piaseczno, 38,8 m). Znaczną powierzchnię (ponad 300 km²) zajmują torfowiska (największe - Krowie Bagno oraz Bagno Bieleckie).
W 1990 utworzono na terenach Polesia leżących w Polsce Poleski Park Narodowy, gdzie żyją m.in. żółwie błotne.
Głównym miastem Polesia Lubelskiego jest Włodawa.
Polesie Zachodnie to również region historyczno-etnograficzny.
Poszczególne źródła podają róże kryteria ustalania granic Polesia, dlatego proponujemy rozszerzony szlak - Polesie i okolice.
Przewodnikiem na szlaku jest Katarzyna